TIPSLIFEHACKS

Verloren Zielen in de Stad: Een Straatfotograaf Legt de Eenzaamheid Vast

Het Nieuwsblad

De straten van onze steden herbergen een stille tragedie: mensen wier levenspad plotseling een onverwachte wending nam. Een wending die hen bracht naar bankjes, naar pleinen, naar een bestaan dat schril afsteekt tegen hun vroegere dromen. Als straatfotograaf heb ik de ogen en de verhalen van deze verloren zielen vastgelegd, een weerspiegeling van een eenzaamheid die diep in de ziel steekt.

Het zijn vaak mannen, met vermoeide blikken en een houding die getuigt van een lang verlies. Ze brengen uren door op dezelfde bankjes, alsof ze wachten op iets dat nooit zal komen. Een herinnering? Een kans? Of gewoonweg het einde van de dag?

De schrijver Abdelkader Benali omschreef het plein als zowel een begin als een eindhalte. En hier, op deze pleinen, zie ik vooral eindhaltes. Plekken waar hoop vervaagd is en de realiteit hard aankomt. Plaatsen waar de dromen van een actieve, vervullende toekomst zijn verdampt, misschien wel in een fles, zoals het spreekwoord suggereert.

Mijn fotografie is een poging om deze verhalen te vertellen, om de menselijkheid achter de eenzaamheid te laten zien. Het is een eerbetoon aan de veerkracht van de mens, zelfs in de donkerste momenten. Het is een waarschuwing voor de gevaren van vervreemding en de noodzaak van verbinding. Het is een uitnodiging om stil te staan bij de mensen die we op straat passeren, om hun verhalen te horen en om hen niet te negeren.

De foto's zijn meer dan alleen beelden; ze zijn vensters naar een andere realiteit, een realiteit die we liever vermijden, maar die we niet mogen vergeten. Het is een realiteit die ons eraan herinnert dat we allemaal kwetsbaar zijn en dat we elkaar nodig hebben om te overleven.

Ik hoop dat mijn werk een gesprek op gang brengt over eenzaamheid, over sociale isolatie en over de verantwoordelijkheid die we als burgers hebben om voor elkaar te zorgen. Want uiteindelijk zijn we allemaal verbonden, of we dat nu willen of niet. De straten zijn de spiegel van onze maatschappij, en wat we in die spiegel zien, zegt veel over wie we zijn.